Przygotowanie do operacji.' Konieczne jest wyrównanie hipoglikemii przez podanie dożylne 10% roztworu glukozy. We wlewie kroplowym podaje się również hydro- lcortyzon w dawce 10-15 rag/kg m.c./d. W czasie operacji dziecko stale otrzymuje glukozę dożylnie do chwili usunięcia zmienionej tkanki trzustki.
Technika operacyjna. Ułożenie chorego na stole operacyjnym na plecach z wałkiem podłożonym pod okolicę nadbrzusza. Gięcie skórne poprzeczne nad pępkiem z przecięciem obu mięśni prostych. Po otwarciu otrzewnej najwygodniej jest odsłonić trzustkę przez szerokie nacięcie więzadla żołądkowo-okrężniczego. Tylna blaszka otrzewnej przykrywająca trzustkę jest cienka i możliwe jest obejrzenie przez nią gruczołu. Ze względu na częsty brak danych co do rozległości zmian w trzustce obowiązkiem chirurga jest dokładne jej obejrzenie i badanie palpacyjne, co wymaga całkowitego odsłonięcia gruczołu. W tym celu nacina się tylną blaszkę otrzewnej wzdłuż względnie mało unaczynionego dolnego brzegu trzonu i ogona trzustki i uruchamia gruczoł od tyłu. U dziecka trzustka jest luźno przymocowana do jamy brzusznej, co zwłaszcza u niemowląt, pozwala na jej stosunkowo łatwe oddzielenie. Uruchomienie zagięcia śledzionowego dośrodkowo i mobilizacja śledziony pozwala na uwidocznienie ogona i uniesienie trzustki. Poszukując guzka, przeprowadza się badanie palpacyjne trzustki w obrębie trzonu między palcem wskazującym, umieszczonym na jej tylnej powierzchni, a kciukiem, położonym na powierzchni przedniej. W celu zbadania palpacyjnego głowy trzustki konieczne jest uruchomienie dwunastnicy (manewr Kochera) (5, 6, 13, 27). Guzek, zwykle mały (może ich być kilka), średnicy od 1 do 10 mm, brunatnopomarańczowy, jest najczęściej okrągły, dość zbity, ostro odgraniczony od otoczenia. Z miejsc podejrzanych należy pobrać wycinek do doraźnego badania morfologicznego, jeśli śą warunki do jego wykonania.
