Alternatywą dla leczenia chorych z kardiomiopatią przerostową zawężającą może być stała stymulacja DDD ze skróceniem czasu A-V. Zastosowanie tego typu stymulacji powoduje zmniejszenie gradientu w drodze odpływu komory lewej i zwiększenie objętości wyrzutowej serca u wielu leczonych tą metodą chorych. Wczesne i średniodługie wyniki leczenia wskazują na jej korzystny wpływ u ok. 80% chorych, jednak liczba pacjentów, u których zastosowano tę metodę jest jak dotąd mała, dlatego uzyskane wyniki należy traktować jako pilotowe. Obecnie stała stymulacja DDD ze skróceniem czasu A-V znajduje zastosowanie u wszystkich chorych z kardiomiopatią przerostową zawężającą, u których leczenie farmakologiczne jest niezadowalające. Wskazania do leczenia chirurgicznego zostały ograniczone do chorych, u których zawężaniu towarzyszy istotna niedomykalność zastawki mitralnej, stanowiąca wskazanie do jej naprawy lub wymiany.

Wobec zróżnicowanego przebiegu kardiomiopatii przerostowej, wynikającego z różnego stopnia zmian funkcji mięśnia komór w poszczególnych postaciach choroby, jak też jej zmiennego u części chorych przebiegu klinicznego, po-stępowanie terapeutyczne musi być indywidualizowane i starannie monitorowane. Po upływie lat trwania choroby u ok. 10% chorych dochodzi do rozwoju niewydolności serca i wówczas kardiomiopatia przerostowa wymaga klasycznego leczenia lekami moczopędnymi, glikozydami naparstnicy, a niekiedy i transplan-tacji serca.