-2) wątrobowe – wskutek uszkodzenia mechanizmów sprzęgania bilirubiny, jej transportu lub wydalania z komórki – bilirubinemia pierwotna lub wtórna, związana, bezpośrednia,

-3) pozawątrobowe – spowodowane utrudnionym odpływem żółci wskutek całkowitej lub częściowej niedrożności dróg żółciowych – bilirubina wtórna, związana, bezpośrednia.

Należy podkreślić, że we wczesnym okresie niemowlęcym bywają sytuacje, w których żółtaczka pierwotnie przedwątrobowa, hemolityczna może przejść w postać żółtaczki pozawątrobowej, w tzw. zespole zagęszczenia żółci, lub też stan zapalny wątroby z żółtaczką wątrobową może doprowadzić do niedrożności dróg żółciowych ze wszystkimi cechami zaporowej żółtaczki pozawątrobowej. Uchwycenie tych momentów i odpowiednio wczesna interwencja chirurgiczna mogą zdecydować o dalszym losie chorego.

-8. ZATRUCIE CYTRYNIANEM I HIPOKALCEMIA68. Konserwowanie krwi w kwaśnym cytrynianie i glukozie (ACD) pozwala na jej przechowywanie do 21 dni. We krwi tej 70% erytrocytów zachowuje żywotność59. W trakcie przetaczania cytrynian reaguje z wapniem zawartym we krwi biorcy, tworząc cytrynian wapnia. P. woduje to spadek poziomu zjonizowanego wapnia00. Większe spadki poziomu zjonizowanego wapnia nie są częste, dopóki krew przetacza się wolno, gdyż cytrynian jest metabolizowany poziom wapnia wraca do normy wkrótce po zakończeniu transfuzji. Nowsze prace«* wykazały, że spadek ten może być rzędu 0,5 mg% po przetoczeniu 500 ml, a 0,6 mg% – po 1000 ml krwi. Zwykle jest on przejściowy i trwa około 10 minut. Odchylenia pH związane ze zmianami PaCOi (hiperwentylacja) i zakwaszeniem krwi konserwowanej mogą również powodować zmiany poziomu wapnia. Niebezpieczeństwo zatrucia cytrynianem nie jest duże, z wyjątkiem następujących stanów: 1) choroby wątroby, 2) anuria,

Hormony kory nadnerczy (kortykoidy) stanowią glilcokortykoidy, z których najważniejsze to: kortyzol, czyli hydrokortyzon, kortyzon i kortykosteron, mineralokortykoidy z głównym ich przedstawicielem aldosteronem oraz androgeny

-1 estrogeny. Kortyzol, najważniejszy z glikokortykoidów, jest niezbędny do życia. Działa na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Ułatwia syntezę białek i glilcogenezę w wątrobie, działając jednocześnie katabolicznie przez zmniejszenie syntezy białek i przyspieszenie ich rozpadu w tkankach. Zwalnia procesy gojenia, osłabia odczyny wytwórcze, ułatwiając szerzenie się zakażenia. Pobudza czynność szpiku, zwiększając liczbę płytek krwi, erytrocytów i hemoglobiny. Działa przeciwalergicznie oraz poprzez sprzężenie zwrotne hamuje wydzielanie adrenokortykotropiny (ACTI-I – adrenocorticotropic hormone) przez przysadkę.

Jest to guz rzadki, gruczolak lub rak, częściej występujący u dzieci młodszych (15). Opisywano go również u noworodków. Dziewczynki chorują częściej aniżeli chłopcy (1). Spośród wszystkich guzów kory nadnerczy, a opisano ich ok. 300, 2/3 z nich dawało objawy wirylizacji (15). Guzy złośliwe rosną szybko, dając przerzuty do płuc, wątroby i węzłów chłonnych. Opisywano współistnienie raka kory nadnercza z wadami rozwojowymi ośrodkowego układu nerwowego i z hemihipertrofią (9). Rak kory może rozwijać się w rodzinach już dotkniętych chorobą nowotworową, również znane są przypadki rozwoju innych pierwotnych nowotworów złośliwych u dzieci, które chorowały na raka kory (2, 16).

W każdym przypadku obowiązuje badanie elektrokardiograficzne, badanie dna oka oraz badanie rentgenowskie narządów klatki piersiowej.

W różnicowaniu należy brać pod uwagę inne choroby przebiegające z nadciśnieniem. Należy do nich koarktacja aorty, zwężenie lub zakrzep naczyń nerkowych, chroniczne odmiedniczkowe zapalenie nerek, nerka torbielowata, wodonercze, zapalenie kłębuszków nerkowych, zespół hemolityczno-mocznicowy, nerka po przeszczepie, nowotwór nerki. Również nadciśnienie występuje w guzach rdzenia nadnerczy oraz zaburzeniach hormonalnych, jak zespół Cushinga, pierwotny hiper- aldosteronizm oraz nadczynność tarczycy.

D. C., Clinical Management ot the Patient in Shock, red. Orkin L., 1965. rozdz. V, Oxford: Blackwell). Regularnie należy oznaczać ciśnienie tętnicze i tętno.

Leczenie wstrząsu podczas operacji: 1) unieść nogi pacjenta, 2) spłycić anestezję, jeśli to konieczne, i dopilnować, by odpowiednio dużo tlenu docierało do pęcherzyków płucnych zastosowanie IPPV może być korzystne,

W kierunku dośrodkowym uwidacznia się od tyłu trzustki zlewisko żyły śledzionowej z żyłą krezkową górną. Dolną granicę resekcji stanowi tętnica trzustkowo- -dwunastnicza przednia dolna, górną – tętnica trzuskowo-dwunastnicza przednia górna. Miąższ trzustki przecina się klinowo, zeszywając torebkę gruczołu szwem niewchłanialnym. Przecięty przewód trzustkowy podwiązuje się jedwabiem.

Główny mineralokortykoid, aldosteron, wpływa przede wszystkim na gospodarkę sodowo-potasową oraz równowagę lcwasowo-zasadową poprzez działanie na dalszą cewkę nerkową (wchłanianie zwrotne sodu, wydzielanie do światła cewki potasu i jonów wodorowych). Jego nadmiar prowadzi do utraty potasu i jonów wodorowych oraz do zatrzymania sodu, co wpływa na wzrost objętości krwi krążącej, powstanie obrzęków, nadciśnienie oraz na rozwój alkalozy hipokaliemicznej. Brak aldosteronu powoduje zmniejszenie stężenia sodu, wzrost stężenia potasu, zmniejszenie objętości krwi krążącej, spadek ciśnienia krwi oraz kwasicę hiperkaliemiczną.

Po przewiezieniu dziecka na salę pooperacyjną układa się je w pozycji siedzącej w celu ułatwienia odpływu wydzieliny z rany. Powikłania pooperacyjne. Krwawienie. W ciągu pierwszych godzin po operacji obowiązuje stała kontrola drożności drenu i ilości odpływającej przez niego krwi oraz obserwacja samej rany. Tworzący się krwiak, np. przy zatkaniu drenu skrzepem i niemożności udrożnienia go, daje obrzęk szyi i niebezpieczny ucisk na tchawicę, co wymaga szybkiej, operacyjnej kontroli rany i ewakuacji krwiaka. Krwotok z tętnicy, np. wskutek zsunięcia się podwiązki, daje szybkie narastanie obrzęku szyi i ucisku na tchawicę, który nie zlikwidowany niezwłocznie, może prowadzić do uduszenia się chorego. Działanie musi być natychmiastowe: intubacja chorego oraz kontrola rany w warunkach sali operacyjnej.

Objaw y zatrucia potasem: niewydolność mięśnia sercowego, podwyższone ciśnienie żylne, podwyższenie i zaostrzenie załamka T w EKG przed- i pooperacyjne naparstni- cowanie przeciwdziała toksycznemu działaniu potasu.

-8. ZATRUCIE CYTRYNIANEM I HIPOKALCEMIA™. Konserwowanie krwi w kwaśnym cytrynianie i glukozie (ACD) pozwala na jej przechowywanie do 21 dni. Ws krwi tej 70% erytrocytów zachowuje żywotność50. W trakcie przetaczania cytrynian reaguje z wapniem zawartym we krwi biorcy, tworząc cytrynian wapnia. P woduje to spadek poziomu zjonizowanego wapnia60. Większe spadki poziomu zjonizo'.» anego wapnia nie są częste, dopóki krew przetacza się wolno, gdyż cytrynian jest metabolizowany poziom wapnia wraca do normy wkrótce po zakończeniu transfuzji. Nowsze prace61 wykazały, że spadek ten może być rzędu 0,5 mg% po przetoczeniu 500 ml, a 0,6 mg% – po 1000 ml krwi. Zwykle jest on przejściowy i trwa około 10 minut. Odchylenia pH związane ze zmianami PaCOí (hiperwentylacja) i zakwaszeniem krwi konserwowanej mogą również powodować zmiany poziomu wapnia. Niebezpieczeństwo zatrucia cytrynianem nie jest duże, z wyjątkiem następujących stanów: 1) choroby wątroby, 2) anuria,

-1. Metoda oksyhemoglobinowa. 2. Metoda cyjanomethemoglobinowa – stosowana w automatycznych analizatorach. 3. Metoda zasadowej hematyny – stosowana tam, gdzie może występować we krwi sulfhemoglobina.

Krew konserwowana może być przechowywana w niskiej temperaturze (2-6°C) do 3 tygodni nadaje się do uzupełnienia objętości krwi i poprawy poziomu hemoglobiny. Giną w niej natomiast czynniki krzepnięcia i ciała odpornościowe. Dlatego też w leczeniu posocznicy, chorób przebiegających z krwotokiem czy niedoborami czynników krzepnięcia należy przetaczać krew świeżą (poniżej 24 godzin od pobrania).

ilości przyjmowanego sodu, c) zwiększonym wydalaniem potasu najbardziej nasilony w ciągu pierwszych 24 godzin, trwa zwykle tylko 48 godzin.

Odczyn ten jest związany ze wzrostem wydzielania hormonów kory nadnerczy, zwolnieniem ich unieczynniania i większą produkcją hormonu antydiuretycznego. Bodziec biegnie przypuszczalnie drogą podwzgórzowego łuku odruchowego.

pH 5% glukozy w roztworze fizjologicznym NaCl wynosi 4,03, a obciążenie kwaśnym ładunkiem 0,7 mmol/I. pH roztworu fizjologicznego soli kuchennej wynosi 4,0, a obciążenie kwaśnym ładunkiem 0,8 mmol/1.

PŁYN HARTMANNA jest to V6 M roztwór mleczanu sodu w płynie Ringora71. Opisano dobre efekty leczenia wstrząsu krwotocznego, uzyskane przez zatrzymanie krwawienia i masywną infuzję płynów elektrolitowych w miejsce krwi72. Płyn Hart- manna ma tę zaletę, że po jego przetoczeniu elektrolity surowicy wracają do poziomu zbliżonego do normy. Jest to ważne, gdy nie można wykonać badań laboratoryjnych.

Mianem hipoglikemii (niedocukrzenia) określa się stan, w którym stężenie glukozy w Surowicy krwi zmniejsza się poniżej stężenia zapewniającego normalną czynność narządów, a przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego. Prawidłowe stężenie glukozy w surowicy krwi wynosi 2,78 do 3,3 mmol/1 (50-60 mg%). W hipoglikemii u donoszonego noworodka zmniejsza się ono poniżej 1,67 mmol/1 (30 mg%), a u wcześniaka poniżej 1,1 mmol/1 (20 mg%) (22).

UTRUDNIENIA ODDECHOWE PODCZAS ZABIEGU OPERACYJNEGO. Niedrożność dróg oddechowych. Cechuje się następującymi objawami: 1) objętość oddechowa staje się niewystarczająca, co przejawia się zmniejszonym poruszaniem się worka oddechowego i osłabieniem: szmeru oddechowego 2) wciąganie ścian klatki piersiowej oraz tkanek okolicy nadobojczykowej, podobojczykowej i w okolicy wcięcia mostka 3) nadmierne poruszanie się brzucha powodowane gwałtownymi ruchami przepony 4) uruchomienie pomocniczych mięśni oddechowych 5) oddech staje się głośny (z wyjątkiem całkowitej niedrożności) 6) sinica 7) fizjologiczne unoszenie się klatki piersiowej i brzucha ustępuje wciąganiu górnej części klatki piersiowej z uwypuklaniem się powłok brzusznych w wyniku silnych skurczów przepony.