Dobre wyniki opisywali Steel, Sadove, Thorne i Williams102. 2. Analgezja zewnątrzoponowa lędźwiowa103 (p. także rozdz. XVIII). Analgezja ze- wnątrzoporiowa w położnictwie jest coraz częściej stosowana w brytyjskich szpitalach104 i stała się bardziej popularna od czasu wprowadzenia bupiwakainy106. Dostępne są wysokiej jakości jednorazowe cewniki zewnątrzoponowe oraz filtry bakteryjne. Analgezję można stosować do porodów operacyjnych, pod warunkiem wyłączenia odcinków Thn i Th,,106. Ostatnio brytyjska Centralna Rada Położnych zezwoliła położnym w Anglii na wykonywanie kolejnych uzupełniających wstrzyknięć środka analgetycznego, pod warunkiem jednak, że pierwsze wstrzyknięcie wykonał anestezjolog i’nie wystąpiły niepożądane objawy. Obowiązuje wyszkolenie położnej w technice analgezji.

WSKAZANIA107. Celem jest zwalczenie bólu, uniknięcie wyczerpania rodzącej i zachowanie jej dobrego samopoczucia. Nie ma wskazań bezwzględnych, natomiast można je ułożyć w kolejności pod względem znaczenia: 1) zatrucie przedrzucawkowe, 2) powolna, bolesna akcja porodowa, 3) niewydolność krążeniowa i oddechowa, 4) poród przedwczesny lub zagrożenie płodu, 5) próba wywołania porodu, 6) poród zabiegowy

– szczególnie przy pełnym żołądku, 7) niepowodzenie zwykłej. analgezji, 8) strach przed powtórnym bolesnym porodem, 9) chęć rodzącej odbycia bezbolesnego porodu, 10) miejscowa polityka społeczna w stosunku do wszystkich kobiet (jeśli nie ma przeciwwskazali): w niektórych szpitalach jest to postępowanie rutynowe.