Hemoliza krwi w obrębie zawału płuca może spowodować wystąpienie żółtaczki. W przypadku dużego zatoru płucnego dochodzi do głębokiego wstrząsu, wystąpienia potów, bladości, braku powietrza, podwyższonego ciśnienia żylnego i niepokoju. Dość szybko następuje śmierć, chociaż donoszono o przeżyciu. Z powodzeniem wykonywano embolektomię sposobem Trendelenburga39. Małe zatory często przechodzą niezauważone, chory uskarża się na uczucie omdlewania, ucisk w klatce piersiowej dolegliwości przemijają szybko i nie dają innych klinicznych objawów. Co 3-4 zator płucny kończy się zgonem chorego.

ROZPOZNANIE. W typowym przypadku, w okresie pooperacyjnym obserwuje się krótko okres podwyższonej temperatury ciała, odpowiadający powstawaniu zakrzepicy, po czym temperatura wraca do normy. Powstanie zatoru płuc przejawia się wystąpieniem tachykardii, krwioplucia, żółtaczki lub jednostronnego wysięku opłucnowego. Często mylnie rozpoznaje się wtedy niedodmę lub zapalenie płuc. Nagły ból w klatce piersiowej w okresie trzech tygodni po zabiegu operacyjnym jest objawem zatoru płucnego, chyba że ustali się inną jego przyczynę. Zatorowość płucna jest główną przyczyną 6% zgonów związanych z zabiegami operacyjnymi.

W codziennej praktyce zatorowość płucna zastąpiła zapalenie płuc jako najczęstsze schorzenie płuc, a kiłę jako jednostkę przebiegającą pod maską wielu chorób. Objawy

kliniczne, radiologiczne i elektrokardiograficzne zatoru płuc mylone są często z podrażnieniem opłucnej, zapaleniem płuc, zawałem mięśnia sercowego, o czym należy pamiętać w rozpoznaniu różnicowym. Zator płuca może też symulować prawokomorową niewydolność krążenia, astmę oskrzelową, gorączkę o nie wyjaśnionym tle, niedodmę czy nowotwór płuca. Pojawia się nadciśnienie płucne, prowadzące do poszerzenia prawej komory, przepełnienia żył szyjnych i przekrwienia wątroby. Występuje również zmniejszenie rzutu lewej komory i spadek ciśnienia, upośledzający przepływ mózgowy i wieńcowy.