Indukcja. Może ją komplikować pełny żołądek. Konieczna bywa szybka indukcja za pomocą małej dawki leku wprowadzającego, normalnej dawki sukcynyłocholiny z zastosowaniem ucisku chrząstki pierścieniowatej.

Podlrzymywanie anestezji. Dobrze tolerowane są: podtlenek azotu, tlen, leki zwiotczające i wentylacja IPPV. Równie dobrze znoszony jest cyklopropan, który nie powoduje dalszego spadku ciśnienia. Może on być przydatny u krwawiących pacjentów do czasu uzupełnienia objętości krwi, ale przedłużone podawanie we wstrząsie może być szkodliwe, gdyż wśród innych następstw zmniejsza on przepływ nerkowy. Halotan z tlenem trzeba stosować bardzo ostrożnie, gdyż może nasilać hipotensję, ma jednak' tendencję do zwiększania przepływu nerkowego i mózgowego. Eter jest również przydatnym środkiem anestetycznym we wstrząsie. W płytkich okresach anestezji eterem utrzymuje się dobre ciśnienie tętnicze, co związane jest z jego działaniem adrenergicz- nym. Anestezja chroni mózg przed uszkodzeniem podczas wstrząsu.

Pożądana jest intubacja rurką z mankietem uszczelniającym, by uniknąć hipowentyla- cji i chronić przed aspiracją zawartości żołądka. Dobre rezultaty może dawać analgezja miejscowa. (Patrz: Brindenbaugh L. D. i Moore