Leki przeciwagregacyjne podaje się wszystkim chorym, którzy przebyli niedo-krwienie mózgu na tle zakrzepu w celu zapobieżenia następnemu incydentowi niedokrwiennemu, a także u osób z dysplazją włóknisto-mięśniową naczyń mózgowych, w pourazowej i popromiennej arteriopatii, przed angiografią, po endarterektomii, po założeniu anastomozy zewnątrz/wewnątrzczaszkowej, przy asymptomatycznym szmerze i zwężeniu naczyniowym, przy wypadaniu zastawki mitralnej, zwapnieniu pierścienia zastawki mitralnej i niebakteryjnym zakrzepowym zapaleniu wsierdzia.
Leki przeciwkrzepliwe. Leczenie przeciwkrzepliwe, hamujące powstawanie skrzepu, stosuje się przy zagrożeniu procesem zakrzepowym lub zakrzepo- wo-zatorowym. Stosuje się następujące leki:
– 1. Heparynę, która w kompleksie z czynnikiem osoczowym antytrombiną III inaktywuje enzymy układu krzepnięcia, takie jak: trombina oraz aktywowane czynniki X, XII, XI, IX. Ponadto hamuje ona czynność płytek krwi i zwiększa przepuszczalność ściany naczyniowej. Podaje się ją w ciągłym wlewie dożylnym, w dawkach dożylnych co 4 h lub podskórnie co 12 h. Średnia dawka dobowa, niezależnie od sposobu podawania, wynosi 30000 j.m./24 h. Zmniejsza krzep-liwość natychmiast po podaniu. Objawy niepożądane to: bóle głowy, nudności, obrzęk Quinckego, wypadanie włosów, hipoaldosteronizm, trombocytopenia, osteoporoza oraz komplikacje krwotoczne. Jako antidotum stosuje się siarczan protaminy (Protaminum sulfuricum). Leczenie heparyną prowadzi się tak, aby czas kaolinowo-kefalinowy chorego był 1,5-2-krotnie większy w stosunku do czasu kontrolnego. Stosuje się 8-10 dni, a następnie stopniowo wycofuje w ciągu
– 4- 6 dni.
– 2. Warfaryna (Coumadin) jest inhibitorem witaminy K i blokuje formowanie się czynników II, VII, IX i X. Leczenie warfaryną jest monitorowane zawartością protrombiny, która powinna osiągnąć 30%. Podaje się ją doustnie w dawce 30-40 mg dziennie, w leczeniu podtrzymującym 5-10 mg dziennie.
– 3. Pochodne hydroksykumaryny i fenyloindandionu hamują biosyntezę pro-trombiny w wątrobie i aktywność czynnika VII, IX i X. Działanie terapeutyczne występuje po zmniejszeniu stężenia protrombiny do 30%. Stosuje się aceno- kumarol (Sintrom, Syncumar) w pierwszym dniu 8 mg doustnie, później – w za-leżności od stężenia protrombiny, zwykle 2 mg/24 h. Pochodną fenyloindandionu jest anisyndion (Miradon) podawany doustnie początkowo w dawce 300 mg/24 h, później 50 mg/24 h.
