PRZETACZANIE KRWI. Opisane po raz pierwszy u zwierząt w r. 1666 przez Richarda Lowera (1631-1691)3®, a u człowieka przez J. B. Denisa z Francji (1625-1704) w r. 1667 przy użyciu krwi cielęcej87. Pierwsze przetoczenie od człowieka do człowieka opisał w r. 1818 położnik, J. Blundell (1790–1878),s. Początkowo transfuzje wykonywano, by zmienić temperament pacjentów. W r. 1914 Belg A. Hustin (1882-1967)39 zademonstrował przydatność cytrynianu sodu jako środka przeciw krzepnięciu. W okresie przed II wojną światową wykonywano dość często autotransfuzje, np. w pękniętej ciąży pozamacicznej40. W r. 1900 Landsteiner (1868-1943)41 jako pierwszy zaobserwował aglutynację czerwonych krwinek przez surowicę należącą do innego osobnika (Nagroda Nobla w r. 1930). Opisał też grupy krwi AB0 zależnie od kombinacji lub nieobecności dwóch typów aglutynogenów, co może powodować aglutynację, jeśli zetkną się one z aglutyninami surowicy.- W brytyjskiej populacji 45% ludzi ma grupę krwi 0, 44% grupę A, 7% grupę B, 4% grupę AB. Układ Rh został odkryty w latach 1939-1940 (Landsteiner i Wiener)42. Pierwszym substytutem osocza, użytym w r. 19 1 943, był preparat uzyskany z gumy akacjowej.
Przetoczenie 500 ml krwi podnosi poziom hemoglobiny o około 1 g%. Przetaczanie krwi jest konieczne, jeśli poziom hemoglobiny jest niższy niż 6 g%. Jeśli planuje się większą operację, a poziom hemoglobiny jest niższy niż 10 g%, często zachodzi potrzeba przetoczenia przedtem krwi. Banki krwi zostały założone w latach trzydziestych w Moskwie, w r. 1935 w Mayo Clinic44 i Cook County Hospital w Chicago45 oraz podczas hiszpańskiej wojny domowej w r. 1939 w Barcelonie. Przetaczanie ciągłą metodą kroplową wprowadzono w r. 193546. (Historia transfuzji – patrz: Diamond L. K., J. Am. med. Ass., 1965, 193, 40). Środki przeciwkrzepliwe to dwu- lub trójcytrynian sodu i heparyna. Po raz pierwszy krew cytrynianową w praktyce klinicznej użyto w r. 191447. (Historia transfuzjologii – patrz także: Maluf N. S. R., J. Hist. Med., 1954, 9, 59).
DAWCY KRWI. Od dawców nie powinno się pobierać krwi częściej niż dwa razy w roku. Nie rjależy pobierać od ciężarnych kobiet i tych, które były w ciąży w poprzednim roku, by nie doszło do niedoboru żelaza. Nieprzydatni jako dawcy są: a) osobnicy po przebytej infekcji pierwotniakowej, bakteryjnej, wirusowej lub krętkowej, b) niedawno szczepieni, c) osobnicy z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforano- wej.
