a) próbki krwi użytej do krzyżówki przed transfuzją, b) pozostałości krwi w butelkach używanych do transfuzji, c) próbki krwi pacjenta (10 ml) pobranej w 3 godziny po odczynie, umieszczonej w suchej i sterylnej butelce, za pomocą sterylnej igły i strzykawki dodatkowe 2 ml pobiera się do szczawianowej butelki,

d) próbki moczu. Leczenie ciężkich powikłań poprzetoczeniowych: 1) przerwać przetaczanie, 2) podać dużą dawkę sterydów, by zahamować reakcję antygen-przeciwciało, 3) podać dożylnie płyny – krystaloidy, 4) podać tlen, by zwalczać objawy przecieku śródpłucnego, 5) stymulować diurezę, by płukać nerki, 6) sprawdzić równowagę kwasowo-zasadową, 7) transfuzja wymienna, 8) w krytycznych przypadkach – krążenie pozaustrojowe. Leki anty- histaminowe mogą być wskazane we wczesnych stadiach, ale czasem powodują hipotensję.

-2. PRZETOCZENIE ZAKAŻONEJ KRWI. Krew wyjęta z lodówki na dłużej niż 30 minut nie powinna być przetaczana. 3. PRZECIĄŻENIE KRĄŻENIA. Oznakami są niskie ciśnienie tętnicze, a podwyższone żylne podczas szybkiego przetaczania krwi. Zapobiegając ostremu obrzękowi płuc (szczególnie u starszych pacjentów i chorych z ciężką niedokrwistością należy podać pod koniec transfuzji 40 mg furosemidu dożylnie. Przy prawidłowej czynności nerek w ciągu 2 godzin powinna pojawić się diureza rzędu 2 1, a w granicach 11 – przy zaburzonej czynności. Tak więc litr krwi można przetoczyć w ciągu 2 godzin bez wzro-