a. O działaniu bezpośrednim: heparyna. b. O działaniu pośrednim: pochodne kumaryny i indandionu. Zmniejszają one syntezę II, VII, IX i X czynnika krzepnięcia w wątrobie.

Heparyna. Wykryta w r. 1916 przez studenta medycyny z Baltimore67, produkowana przez komórki tuczne odkryte przez Ehrlicha (1854-1915) – laureata Nagrody Nobla w r. 1908. Dla potrzeb leczniczych wytwarzana jest w procesie enzymatycznego trawienia płuc i wątrób bydlęcych. Jest sulfonowanym mukopolisacharydem o silnym ładunku elektroujemnym. Podawana musi być dożylnie, 100-300 jednostek równa się 1 miligramowi.

Działanie: 1) hamuje działanie czynnika IX przez zahamowanie czynnika XIa 2) hamuje działanie czynnika IXa 3) działa jako antytrombina 4) hamuje działanie czynnika Xa. Początek działania występuje po kilku minutach od chwili podania. Działanie przemija po półokresie rozpadu heparyny, który wynosi 3-5 godzin.