Tlenoterapia jest szczególnie przydatna przy wystąpieniu przecieku płucnego. Ma ona wyjątkowe znaczenie w sytuacjach utrudnionej oksygenacji krwi, np. w ranach klatki piersiowej, u pacjentów z sinicą. Może być konieczna w ciężkich krwotokach, tachykar- dii, niewydolności oddechowej. Czasem istnieje konieczność podawania tlenu i stosowania IPPV20.

Występujące zagęszczenie krwi jest wskazaniem do przetaczania dekstranu, osocza lub roztworu fizjologicznego’NaCl. Gdy wstrząs nie jest związany z jawnym, krwotokiem, w urazach ze zmiażdżeniem bardzo przydatne są roztwór fizjologiczny i osocze.

Ilość podawanych płynów zależy od reakcji pacjenta. Ważna jest obserwacja wypełnienia żył szyjnych, których stan mówi o postępie wyrównywania strat płynów. W miarę możności należy założyć cewnik do pomiarów OCŻ p. str. 543. Celem jest jak najszybsze przywrócenie prawidłowego ciśnienia tętniczego. Każde 500 ml krwi powinno podnosić ciśnienie skurczowe o 10-20 mm Hg (1,3-2,6 kPa), a poziom hemoglobiny o 1 g°/o. Przy znacznej utracie krwi wskazana jest infuzja roztworu fizjologicznego21 (w ilościach 500 ml na 1000 ml krwi)22 w celu wyrównania przesunięć pły-nowych i poprawy perfuzji tkankowej przez rozcieńczenie krwi23. Jeśli chwilowo krew jest nieosiągalna, należy przetaczać jakikolwiek płyn izotoniczny, traktując to jako zabieg tymczasowy24.