LECZENIE. Środki uspokajające. By zapobiec przewlekłemu nadciśnieniu płucnemu, stosuje się środki obniżające krzepliwość krwi. Tlen. W niektórych przypadkach dobre wyniki daje podawanie streptokinazy.

ROPIEŃ PŁUCA. Ciała obce znajdujące się w tchawicy przemieszczają się siłą ciężkości do szczytu dolnego płata położonego niżej u chorego leżącego na wznak, a u chorego w pozycji bocznej •- do górnego płata płuca znajdującego się u dołu. Są to najczęstsze umiejscowienia ropni płuc. Początkowo choroba może mieć przebieg łagodny, z 2-10-dniowym okresem utajenia, i przypomina zapalenie oskrzeli lub wczesne stadia odoskrzelowego zapalenia płuc. Pojawia się następnie suchy, męczący kaszel, wyczerpanie, dreszcze, brak łaknienia itp. Wzrasta leukocytoza, gorączka ma przebieg falisty. We wczesnym okresie zdjęcie rentgenowskie nie wykazuje ogniskowych zagęszczeń. W przypadku przebicia się ropnia do oskrzela chory odkasłuje pełnymi ustami śluzowo- -ropną wydzielinę i u nielicznych dochodzi do samowyleczenia. U innych należy podjąć leczenie w postaci drenażu ułożeniowego, odpowiedniego antybiotyku i ewentualnie zabiegu operacyjnego. Zejściem ropnia płuca może być jego przebicie się do jamy opłuc- nowej z utworzeniem ropniaka opłucnej i oczywiście przetoki oskrzelowo-opłucnowej. Ropniak opłucnej należy zdrenować. • Gdy zachodzi taka potrzeba, dren zakłada się w pozycji siedzącej, a nie leżącej, wykonuje się analgezję miejscową. Zabezpiecza to przed „utopieniem się” chorego we własnej wydzielinie ropnej.

Najwcześniejszym objawem ropnia płuca jest plamkowate zagęszczenie na zdjęciu rentgenowskim w późniejszym okresie uwidocznić się może typowy poziom płynu.