Pierwotny hiperaldosteronizm rzadko występuje u dzieci i zwykle jest spowodowany przerostem kory nadnercza, rzadziej guzem. Opisano ośmioro dzieci, u których przyczyną hiperaldosteronizmu był gruczolak – aldosleronoma (8). Hiperaldosteronizm wtórny wywołany jest przez czynniki aktywujące układ renina – angiotensyna i występuje w przebiegu różnych schorzeń, m.in. w nerczycy, marskości wątroby, zapaleniu nerek. Przyczyną jego może być guz aparatu przykłę- buszkowego nerki lub inne guzy wydzielające reninę, np. guz Wilmsa (2, 3).

Objawy i rozpoznanie. W obu postaciach objawy są zbliżone. Zaznaczone jest osłabienie mięśniowe znacznego stopnia, mogące nasuwać podejrzenie niedowładów. U dzieci młodszych mogą występować drgawki o charakterze tężyczkowym. Ciśnienie krwi jest podwyższone. Nie ma przyrostu masy ciała. Dzieci te skarżą się na bóle i zawroty głowy oraz zaburzenia wzroku. Może u nich wystąpić nadmierne moczenie, moczenie nocne i zaparcia.

Aldosieronoma jest guzem małym i trudnym do uwidocznienia przed operacją. W jego rozpoznaniu dużą rolę odgrywa tomografia komputerowa (6, S). Wykorzystywana jest też flebografia nadnerczowa z określeniem stężenia aldosteronu w żyle nadnerczowej (9, 18). Badania wykazują alkalozę metaboliczną, małe stężenie potasu i magnezu. Stężenie aldosteronu we krwi i w moczu jest znaczne. Aktywność reniny jest zmniejszona (2, 3, 8).

Leczenie. Wskazane jest chirurgiczne usunięcie guza. Przy braku jego dokładnej lokalizacji przed operacją dojście przezotrzewnowe pozwala na obejrzenie obu nadnerczy i usunięcie zmienionego.