INFUZJE DOŻYLNE. Komora kroplowa aparatu do przetaczań została opisana w roku 190925. Dogodne żyły to: żyły przedramienia lub zgięcia łokciowego, żyła odpiszczelowa (ku przodowi od kostki przyśrodkowej), żyły grzbietu dłoni i żyły w okolicy nadgarstka. Nakłucie żyły podobojczykowej, opisane po raz pierwszy w r. 1952, wykonuje się, gdy inne żyły są niedostępne20. Nie jest to metoda rutynowa, gdyż grozi krwiakiem27. (Patrz także: Wilson J. H. i wsp., Ann. Surg., 1962, 85, 563). U dzieci kroplówkę można podłączyć do żył szyjnej zewnętrznej i wewnętrznej, żył skóry głowy lub do żyły pępkowej podczas laparotomii28. Żyła udowa jest dostępna poniżej więzadła pachwinowego, gdzie leży przyśrodkowo do tętnicy. Wkłuwając należy podłożyć pod pośladki woreczek z piaskiem.

Aby przyspieszyć szybkość iniuzji płynów (często zwolnioną przez skurcz naczyń żyl- nych związany ze wstrząsem), można podać do drenu (przez cienką, śródskórną igłę) 10 ml 1% roztworu prokainy. Pojemnik z płynem infuzyjnym należy powiesić odpowiednio wysoko nad poziomem ramienia pacjenta. Równie pomocne jest zwiększenie ciśnienia powietrza w pojemniku lub wokół niego“. Można to osiągnąć stosując ręczną pompkę, jak ma to miejsce w zestawie do szybkiego przetaczania pod ciśnieniem. U dzieci można używać strzykawki z trójarożnym kranikiem.. Najważniejszymi czynnikami, wpływającymi na szybkość przetaczania krwi, są zmiany w ciśnieniu żylnym29 i lepkości krwi. Lepkość krwi w temp. 0°C jest 2,5 razy większa niż w temp. 37°C. Krew ogrzana do temperatury ciała płynie dwa razy szybciej niż krew o temp. 10°C.

Zbyt szybkie przetaczanie stwarza realne zagrożenie u pacjentów z niewydolnością serca. W celu uwidocznienia żył można na pół godziny przed wkłuciem zrobić ciepły i wilgotny okład na całą kończynę. Podanie droperidolu może okazać się również przydatne39.