Serotonina powoduje skurcz mięśni gładkich naczyń krwionośnych, oskrzeli, macicy i naczyń płucnych, wydzielanie histaminy i ma działanie antydiuretyczne. Bradykininy są silnymi środkami rozszerzającymi naczynia i powodują spadek ciśnienia. Są także odpowiedzialne za zaczerwienienie skóry w zespole rakowiaka. Wywołuje też skurcz mięśni gładkich i kurcz oskrzeli. Wzmożona jest przepuszczalność włośniczek, co powoduje obrzęki i zaburzenia elektrolitowe („wstrząs bradykininowy”)161.

Podawanie leków antagonistycznych w postaci antyserotoniny, aprotyniny, EACA, sterydów, blokerów adrenergicznych i środków cytotoksycznych przyniosło rozczarowanie. Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu guza pierwotnego, zmian wtórnych lub na naprawie zastawek serca, gdyż choroba posuwa się powoli. Przy klinicznych objawach wydzielania bradykininy podaje się przedoperacyjnie aprotyninę (Trasyłol) np. we wlewie kroplowym 200 000 j. na 1 godzinę przed zabiegiem. Dla odwrócenia działania serotoniny stosuje się metotrimeprazynę w dawce 2,5-5,0 mg dożylnie, w zależności od efektu. W okresie przedoperacyjnym używa się też cyproheptadyny, mającej działanie antyserotoninowe.

Anestezja może przebiegać bez powikłań, lecz niekiedy wywołuje napad zespołu, polegającego na nagłym przekrwieniu skóry i ciężkim skurczu oskrzeli. Ma to miejsce szczególnie przy spadku ciśnienia, nie poleca się więc analgezji podpajęczynówlcowej152. Morfina może powodować wydzielanie serotoniny. Pożądane jest gładkie wprowadzenie do anestezji. Pankuronium jest środkiem zwiotczającym z wyboru153. Halotan może wywoływać niepożądaną hipotensję. Kontrowersyjne jest użycie środków neuroleptycz- nych. Leki wazopresyjne są przeciwwskazane, gdyż powodują uwalnianie hormonów z guza. Staranne monitorowanie powinno być kontynuowane w okresie pooperacyjnym. Leczenie napadu w czasie anestezji polega na uniknięciu reakcji odruchowych i utrzy-maniu prawidłowej wentylacji płuc przy użyciu – w razie konieczności – wysokich ciśnień inflacyjnych.