U noworodka objawy hipoglikemii najczęściej występują wkrótce po urodzeniu, nawet w pierwszych godzinach życia. Najczęściej są to drgawki z utratą przytomności, mogące trwać nawet kilka godzin. Mogą im towarzyszyć zaburzenia oddechowe z bezdechem włącznie, sinicą oraz bradykardią. Dzieci te miewają trudności w ssaniu. Obserwuje się u nich wzmożony odruch Moro oraz zmniejszenie napięcia mięśniowego. Czasem objawy te przypominają stan po wylewie śródczaszko- wym, co może być źródłem pomyłek diagnostycznych (2).

I- Iipoglikemia u noworodka może być przyczyną nagłego zgonu (1), jest ona również niebezpieczna dla ośrodkowego układu nerwowego, powodując jego zanik i prowadząc do trwałego opóźnienia rozwoju umysłowego. Niebezpieczeństwo to jest groźniejsze dla noworodka aniżeli dla dziecka starszego. Stąd wynika konieczność jak najszybszego ustalenia rozpoznania i rozpoczęcia leczenia, zwłaszcza u noworodka. Rozpoznanie hipoglikemii spowodowanej nadmiarem insuliny ustala się na podstawie kilkakrotnie stwierdzonego zmniejszonego stężenia glukozy w suro-wicy krwi przy jednoczesnym dużym stężeniu insuliny wynoszącym powyżej 12 [?j./ml. W prawidłowych warunkach przy zmniejszeniu stężenia glukozy stężenie insuliny powinno się obniżyć. W hiperinsulinizmie utrzymuje się stałe wysokie stężenie insuliny mimo obniżonego stężenia glukozy. Z innych badań charakterystyczny dla nadmiaru insuliny jest stosunek Stężenia glukozy w mg% do stężenia insuliny w [xj./ml, który wynosi poniżej 3 (18).

Bywa też wykonywana próba obciążenia glukagonem/”po podaniu którego, mimo hipoglikemii, wzrasta stężenie glukozy, co jest dowodem istnienia hiper- insulinizmu (1, 25). Niektórzy określają szybkość znikania glukozy po dożylnym podaniu jej 10% roztworu w ilości 0,5 g/kg m.c. w ciągu 2 min (5 ml 10% roztworu). W okresie 30 min po podaniu co 5 min bada się stężenie glukozy we krwi. Normalnie w ciągu minuty znika 1,5 do 2,5% glukozy. W hiperinsulinizmie znikanie glukozy przekroczy te wartości (6).