Stwierdzenie powyższych ujemnych skutków podawania wodorowęglanów ograniczyło ich zastosowanie w czasie resuscytacji. Teoretycznie powinno się je podawać po określeniu równowagi kwasowo-zasadowej lub w przypadku cho-rych, u których kwasica metaboliczna lub hiperkalemia występowały przed nagłym zatrzymaniem krążenia. Praktycznie wodorowęglany w czasie resuscytacji są podawane empirycznie. Pierwsza dawka wynosi 1 mmol/kg mc., a następnie, szczególnie w przypadku podejrzenia kwasicy metabolicznej, co 10-15 min można podać 0,5 mmol/kg mc. Pierwszą dawkę chory powinien otrzymać po wdrożeniu w pełni skutecznych podstawowych czynności resuscytacyjnych, a szczególnie wentylacji płuc. U pacjentów z chorobami serca (zwłaszcza w niewydolności krążenia) można rozważyć podanie trisaminolu (Trometamol, THAM) w takiej dawce, jak wodorowęglanu sodowego. Zaletami tego leku są: brak sodu w cząsteczce oraz brak powstawania dwutlenku węgla w czasie neutralizacji jonu wodorowego. Wadą tego preparatu jest konieczność stosowania roztworu 0,3 mol/l, co powoduje konieczność podawania dużej objętości płynu. Przy wynaczynieniu trisaminol powoduje stan zapalny tkanek. Podawanie tego leku powinno być ograniczone do chorych z oddechem kontrolowanym, ponieważ szybko przenika on do komórki, może wywołać zasadowicę w neuronach ośrodka oddechowego i spowodować bezdech.
Powyższe postępowanie, nastawione na wyrównanie kwasicy tkankowej, poprawia kurczliwość mięśnia sercowego i ścian naczyń obwodowych oraz zwiększa skuteczność działania amin katecholowych i leków przeciwaryt- micznych.
POSTĘPOWANIE FARMAKOLOGICZNE W MIGOTANIU KOMÓR. Podstawowym postępowaniem w przypadku stwierdzenia migotania komór jest defibrylacja elektryczna. U chorych, u których jesteśmy w stanie natychmiast rozpoznać migotanie komór jako przyczynę zatrzymania krążenia, np. chorzy minitorowani w oddziałach intensywnego nadzoru, zaleca się wykonanie defibrylacji elektrycznej przed podjęciem podstawowych czynności resuscytacyjnych. W innych przypadkach, po stwierdzeniu migotania komór, przerywa się masaż zewnętrzny i sztuczne oddychanie i wykonuje – zależnie od skuteczności – 1-3 defibrylacji (200 J, 200 J, 360 J).
