Stężenie wolnych kwasów tłuszczowych w surowicy krwi kształtuje się poniżej 0, 46 mmol/1, a ciał ketonowych w moczu poniżej 1,1 mmol/1 (5). Test z leucyną i tolbutamidem ma małe znaczenie diagnostyczne (1, 2).

U dzieci starszych, u których przyczyną niedocukrzenia częściej są ograniczone guzy trzustki (insulinoma), poza wyżej wymienionymi badaniami należy dążyć do ich przedoperacyjnej lokalizacji, aczkolwiek jest to trudne ze względu na małe rozmiary guzów (średnica poniżej 0,5 cm). Wykonuje się badania komputerowe (tomografia) oraz ultrasonograficzne, które jednak nie zawsze uwidaczniają guz. Stosowane są również badania naczyniowe, które u małych dzieci mają ograniczone znaczenie (20). Kateteryzacja żyły śledzionowej i seryjne badanie krwi na zawartość insuliny może pomóc w umiejscowieniu guza, ale jest to metoda trudna i u dzieci raczej nie stosowana. Ze względu na małe rozmiary wyspiaki trzustki nie uwidaczniają się w kontrastowych badaniach rentgenowskich przewodu pokarmowego. Dla chirurga ważne jest, czy zmiany w trzustce mają charakter rozsiany, czy ograniczony. Ze wzglądu na trudności w przedoperacyjnej ocenie zmian chirurg w czasie operacji na podstawie oględzin i badania palpacyjnego trzustki podejmuje decyzję co do rozległości zabiegu.

Leczenie. Rozpoznanie liipoglikemii upoważnia do natychmiastowego jej leczenia. Niezależnie od przyczyny niedocukrzenia naczelną zasadą postępowania jest utrzymanie stałego, prawidłowego stężenia glukozy we krwi w celu ochrony ośrodkowego układu nerwowego. Podanie glukozy jest więc pierwszą czynnością leczniczą. Prawidłowe zapotrzebowanie na glukozę u noworodka wynosi 6 mg/kg m.c/min. Dla noworodka ważącego 4 kg odpowiada to ok. 15 ml/h 10% roztworu glukozy. W hipo- glikemii spowodowanej nadmiarem insuliny zapotrzebowanie na glukozę jest duże i dzieci te wymagają podania zwiększonych jej dawek. W okresie napadu hipogli- kemii u noworodka podaje się jednorazowo dożylnie 20% roztwór glukozy w ilości