Podobnie jak w migotaniu komór najskuteczniejsza jest defibrylacja elektryczna, tak w asystolii serca istotne jest „wymuszanie” pobudzeń elektrycznych przez niezbyt silne, wolne uderzanie w okolicę przedsercową (20-30 uderzeń/min) do momentu podjęcia rytmu przez ośrodki zastępcze. Dalsze postępowanie polega na stosowaniu leków zwiększających pobudliwość i rozpoczęciu stymulacji zewnętrznej lub wewnątrzsercowej. W każdym przypadku braku skutecznej odpowiedzi hemodynamicznej na stosowane postępowanie niezbędne jest rozpoczęcie masażu zewnętrznego serca i sztucznego oddychania.

Jeśli istnieje konieczność zastosowania leczenia farmakologicznego, lekiem z wyboru jest adrenalina podawana w omówiony powyżej sposób. W porównaniu z adrenaliną inna amina katecholowa – izoproterenol (Isuprel) ma ograniczone, ze względu na jej wybiórcze działanie na receptory P, zastosowanie, co wiąże się ze zmniejszeniem oporu obwodowego i ciśnienia perfuzyjnego ważnych dla życia narządów. Wskazaniem do jej zastosowania może być leczenie zaawansowanej bradykardii, przy dobrze wyczuwalnym tętnie (zachowana objętość wyrzutowa serca). Ponieważ zastosowanie tego leku w zbyt dużej dawce może doprowadzić do tachyarytmii i niedokrwienia serca, leczenie rozpoczyna się od dawki 2 |ig/min, stopniowo zwiększając dawkę do osiągnięcia skutku.