Leczenie przewlekłych zaburzeń niedokrwiennych krążenia mózgowego. Postępo-wanie lecznicze powinno uwzględnić, podobnie jak w zaburzeniach ostrych, przyczynę choroby. Gdy u podłoża objawów leży miażdżyca, wówczas należy zalecać utrzymanie aktywności w codziennym życiu, z zaplanowanymi i realizowanymi zajęciami, obejmującymi również spacer oraz urozmaiconą i odżywczę dietę.
SPECJALISTYCZNE POSTĘPOWANIE RESUSCYTACYJNE, NIEZALEŻNE OD MECHANIZMU ZATRZYMANIA KRĄŻENIA. Podstawowe czynności resuscytacyjne zapewniają jedynie czasowe zaopatrywanie tkanek chorego w tlen po nagłym zatrzymaniu krążenia. W większości przypadków w pełni skuteczna pomoc jest możliwa po zastosowaniu specjalistycznego postępowania resuscytacyjnego. Zmierza ono do przywrócenia spontanicznego krążenia i oddychania, zniesienia istniejącej hipoksji i kwasicy tkankowej.
Jeżeli interesuje nas rehabilitacja Poznań, to na pewno zastanawiamy się na jakie zabiegi dostaniemy skierowanie i jakie będą się z tym wiązały koszty. Oczywiście jeżeli w grę wchodzi rehabilitacja Poznań, która jest refundowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia, to pacjent nie będzie płacił za żadne zabiegi. Niemniej jednak, trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że taka rehabilitacja Poznań jest bardzo popularna i mnóstwo osób chce z niej skorzystać. Nic w tym dziwnego, zabiegi których celem jest zastopowanie niektórych schorzeń, czy tez powrócenie do dawnej sprawności cieszą się sporym zainteresowaniem bo każdy z nas chce żyć w dobrym zdrowiu. Niestety w ciągu całego życia przytrafiają nam się przeróżne sytuacje i wtedy rehabilitacja Poznań może okazać się koniecznością. Które zatem zabiegi wybrać? Zdecydować się na wersję darmową czy płatną? Jeżeli bardzo zależy nam na czasie i jeśli chcemy być indywidualnie traktowani, to oferta prywatnych gabinetów jest całkiem spora. Wbrew pozorom nie wszystkie zabiegi lecznicze będą bardzo drogie, za niektóre zapłacimy tylko kilkanaście złotych.
Jak już wcześniej zauważono rehabilitacja Poznań jest dobrym sposobem na szybki powrót do zdrowia. Z takiego leczenia korzystają dzieci z wadami postawy, osoby po amputacjach, ale także Ci po udarach, wylewach i różnego rodzaju wypadkach. Jednym słowem istnieje cała lista schorzeń w których rehabilitacja Poznań jest wskazanym i jedynym rozwiązaniem na szybkie dojście do zdrowia. Jeżeli pacjent chce jeszcze dodatkowo przyspieszyć ten proces, to powinien zwrócić uwagę na ofertę prywatnych gabinetów. Tam można liczyć praktycznie na przyjęcie od ręki, nie trzeba czekać w długich kolejkach i ma się dostęp do szerokiego zakresu usług. Na jakim poziomie zatem plasują się ceny za najbardziej popularne zabiegi? I tak na przykład za piętnastominutową sesję leczenia światłem lasera zapłacimy tylko kilkanaście złotych. Na podobnym poziomie plasują się ceny za leczenie polem magnetycznym czy światłem podczerwonym. Trochę więcej zapłacimy za specjalistyczny masaż całego ciała. Tutaj cena może się wahać od stu pięćdziesięciu do trzystu złotych.
Jeżeli w grę wchodzi złożona rehabilitacja Warszawa, która obejmuje kilka partii ciała i jeśli pacjent jest mocno poturbowany na przykład po jakimś wypadku, to leczenie musi trwać co najmniej kilka miesięcy. Co prawda nasi rehabilitanci coraz częściej korzystają z już z nowoczesnych urządzeń, a sama rehabilitacja Warszawa jest bardzo dobrze rozwiniętą gałęzią medycyny, ale w większości przypadków leczenie musi być długie, a niekiedy nawet bolesne. Tak więc, jeżeli wiemy już, że będzie nam potrzebna rehabilitacja Warszawa, to warto sprawdzić jak zazwyczaj przebiega leczenie i z ilu etapów może się składać. I tak na przykład na początku tej drogi potrzebna jest prawidłowa diagnoza i zlecenie rehabilitacji Warszawa. Jak łatwo można się domyślić skierowanie da nam nasz lekarz prowadzący. To jego zadaniem jest sprawdzenie naszego stanu zdrowia, sprawdzenie odruchów kostno- mięśniowych, a także zrobienie podstawowych testów wysiłkowych. Jeśli lekarz uzna, że rehabilitacja jest wymogiem, to da nam skierowanie do specjalisty i w ten sposób możemy rozpocząć kolejny etap tej złożonej drogi. Rehabilitant opracuje dla nas indywidualny plan leczenia i sukcesywnie będzie go wcielał w życie. Od tego jakie będą efekty tych działań zależy jak długo będzie trwała rehabilitacja Warszawa.
Jeżeli wrócimy do pierwszego etapu leczenia rehabilitacyjnego, to na pewno przypomnimy sobie, że bardzo ważnym elementem jest wizyta u lekarza prowadzącego. Ten może nie tylko stwierdzić czy rehabilitacja Warszawa jest nam potrzebna, ale może także zdecydować o tym czy leczenie będzie się odbywało w domu, w ośrodku czy też w warunkach szpitalnych. Jeżeli interesuje nas ta pierwsza opcja, to pacjent któremu należy się leczenie w warunkach domowych musi mieć trudności z poruszaniem się i z dotarciem na codzienne zabiegi rehabilitacyjne. Leczenie w domu może się także odbywać w ramach prywatnego leczenia, i wtedy praktycznie każdy pacjent może zdecydować się na taką opcję. Jeżeli tylko nie będzie żadnych przeciwskazań zdrowotnych, to śmiało można rehabilitować się w domu.
Jeżeli mamy dziecko, któremu potrzebna jest rehabilitacja Kraków, to przede wszystkim powinniśmy znaleźć dobrej klasy specjalistę. Profesjonalna rehabilitacja Kraków uśmierza ból, pomaga prawidłowo kształtować odruchy malucha i niweluje wady postawy. Jeżeli chcemy, żeby rehabilitacja Kraków była skuteczna, to przede wszystkim powinna być ona wdrożona w życie w miarę wcześnie, a poza tym zabiegi muszą być regularnie powtarzane. Tylko wtedy dziecko ma największe szanse na wyjście z wad rozwojowych. Zanim jednak sprawdzimy jak małe dzieci mogą być rehabilitowane przyjrzymy się pewnym niepokojącym objawom. Logicznym jest, że rodzicie chcą zapewnić swojemu maluchowi jak najlepsze warunki do rozwoju. Są jednak sytuacje i wady rozwoje których nie jesteśmy wstanie przewidzieć, ale którym poprzez odpowiednio wczesną reakcję możemy zapobiec, a przynajmniej możemy powstrzymać ich rozwój. I tak na przykład jeżeli nasz maluch ma asymetrię ułożeniową, wady postawy i problemy z koordynacją ruchową, to profesjonalna rehabilitacja Kraków powinna pomóc. Poza tym jeśli dziecko źle sypia, ma nieprawidłowe odruchy mięśniowe, jeśli jest nerwowe i potrzebuje dodatkowych bodźców, żeby zareagować na przykład na dotyk, to sprawdzone metody leczenia także mogą to zniwelować.
Jeśli wiemy już, że naszemu dziecku potrzebna będzie rehabilitacja i jeśli chcemy jak najszybciej wdrożyć ją w życie, to wypadałoby znaleźć ośrodek, który spełni nasze kryteria. Rodzicie mogą wybierać z pośród państwowych i prywatnych ofert. Jeżeli chodzi o te drugie, to rehabilitacja Kraków nie będzie wymagała zbyt długiego oczekiwania. Wystarczy się zarejestrować na taką wizytę i praktycznie od ręki zostaniemy przyjęci. Możemy się także zdecydować na wizyty domowe. Jeżeli nie będzie żadnych przeciwskazań i jeśli będziemy mieli skierowanie od lekarza specjalisty, to nie musimy stresować naszego maleństwa wizytami w ośrodkach zdrowia, możemy umawiać się na wizyty domowe.
W przypadku gdy u podłoża asystolii leżą zaburzenia czynności węzła zatoko- wo-przedsionkowego, skuteczna może okazać się atropina. Podaje się ją dożylnie w dawce 1 mg lub dotchawiczo 1-2 mg rozpuszczone w 10 ml izotonicznego roztworu chlorku sodowego. Lek można powtarzać co 5 min do łącznej dawki 0,04 mg/kg mc.
Należy jednak podkreślić, że najskuteczniejszą metodą jest jak najwcześniejsze zastosowanie stymulacji zewnętrznej lub wewnątrzsercowej.
Zagadnieniem tym zajmują się podręczniki chirurgii. Dlatego ograniczono się tylko do omówienia leczenia zakrzepowego zapalenia żył.
W powierzchownym zapaleniu żył wystarcza zwykle unieruchomienie chorej kończyny (nie dłużej jednak niż na 7-10 dni), stosowanie okładów prze-ciwzapalnych oraz podawanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Z nich najkorzystniejsze działanie w zapaleniu żył wydaje się mieć fenylbu- tazon (Butapirazol). Można podawać go doustnie (200 mg 3 razy dziennie), doodbytniczo (250 mg 1-2 razy dziennie) lub domięśniowo (600 mg raz dziennie) przez kilka dni, kontrolując leukocytozę. Przeciwwskazaniem do stosowania tego leku jest czynna choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, niewydolność krążenia, uszkodzenie wątroby i nerek, skaza krwotoczna, leuko- penia.
Wyniki leczenia fibrynolitycznego i długotrwałego podawania leków przeciw- zakrzepowych są w przewlekłym niedokrwieniu kończyn niepewne. To samo odnosi się do leków hamujących zlepność i agregację płytek krwi, chociaż być może mogą one być przydatne w profilaktyce zatorów miażdżycowych. Stosowa-nie dotętnicze prostacykliny, mimo zachęcających początkowych wyników, ze względu na krótkotrwałość jej działania nie wydaje się mieć przyszłości w leczeniu przewlekłego niedokrwienia kończyn.
Ze względu na spostrzegane w chorobie zakrzepy przyścienne w jamach serca i powikłania zatorowo-zakrzepowe, zalecane jest stosowanie doustnych anty- koagulantów i leków antyagregacyjnych. W niektórych przypadkach leczenie to nie przynosi spodziewanych wyników i nie zapobiega chorobie zakrzepowo-za- torowej. Ponieważ heparyna ma właściwości wiązania najbardziej toksycznego białka, jakim jest ECP, wiązano duże nadzieje z jej korzystnymi skutkami terapeutycznymi. Okazało się jednak, że skuteczne stężenie heparyny hamujące ECP in vitro jest bardzo duże i praktycznie nie do osiągnięcia in vivo.
Jedynie w chorobach naczyń, w których czynnikiem etiologicznym jest skurcz tętnic (choroba Raynauda, akrocyjanoza, livedo reticularis), w pełni uzasadnione jest podawanie leków rozszerzających naczynia. Najczęściej stosuje się obecnie leki należące do grupy antagonistów wapnia, głównie nifedypinę (w dawce 10-20 mg
– 3 razy dziennie) i diltiazem (w dawce 60-90 mg 3 razy dziennie). Ostatnio zachęcające wyniki uzyskano podawaniem nowych pochodnych nifedypiny, charakteryzujących się większą wybiórczością w stosunku do naczyń obwodowych (nikardypina, nisoldypina, felodypina, isradypina).
Powinno być ono prowadzone w oddziale intensywnej opieki, przy zapewnieniu przede wszystkim monitorowania elektrokardiogramu, a u części chorych również niektórych parametrów hemodynamicznych (ośrodkowego ciśnienia żylnego, ciśnienia w tętnicy płucnej, objętości wyrzutowej serca, krwawego pomiaru ciśnienia tętniczego), oddechowych (pulsoksymetria, gazometria krwi tętniczej, kapnografia). Uzyskane w ten sposób dane, wraz z oceną kliniczną, stanowią podstawę do wdrożenia odpowiedniego postępowania, które ma na celu utrzyma-nie prawidłowego transportu tlenu do tkanek oraz zapobieganie ponownemu zatrzymaniu krążenia. Najważniejszą częścią tego postępowania jest resuscytacja mózgu, która jest ukierunkowana na powrót maksymalnej sprawności ośrod-kowego układu nerwowego.
Alternatywą leczenia chirurgicznego jest przezskórną angioplastyka z użyciem cewników balonowych. Najczęściej jest ona stosowana u chorych ze zmianami miażdżycowymi w tętnicach biodrowych. Gorsze wyniki daje przy zmianach w tętnicach udowych, podkolanowych czy piszczelowych. Metodą tą trwalszą poprawę uzyskuje się jedynie u ok. 50% leczonych chorych, gdyż często dochodzi do nawrotu zmian zarostowych w obrębie tętnicy poddanej zabiegowi. Aby poprawić skuteczność przezskórnej angioplastyki, próbuje się stosować technikę laserową i aterektomię.
Inhibitory i antagoniści kwasu glutaminowego. Kwas glutaminowy aktywuje – 3 typy receptorów jonotropowych, dla których wybiórczymi agonistami są: kwas N-metylo-D-asparaginowy (NMDA), kwas a-amino-3-hydroksy-5-metylo-4-izo- ksazolopropionowy (AMPA) i kwas kainowy. Przy aktywacji tych receptorów, zwłaszcza NMDA, dochodzi do przechodzenia jonów wapniowych do wnętrza komórki, co w warunkach niedokrwienia jest zwielokrotnione.
Zapalenie żył głębokich, poza wspomnianym wyżej postępowaniem, wymaga włączenia leczenia przeciwzakrzepowego (Część I, rozdz. 9), chyba że jest ono przeciwwskazane. Ma ono również ważne znaczenie w zapobieganiu powikłaniom zapalenia żył głębokich zatorem tętnicy płucnej. Stosuje się heparynę w dawce 75-100 mg co 6 h przez ok. tydzień. W wielu ośrodkach stosuje się następnie doustne leczenie lekami przeciwzakrzepowymi przez kilka miesięcy. Leczenie fibrynolityczne nie daje lepszych wyników od leczenia przeciwzakrzepowego, a ze względu na dużą częstość objawów niepożądanych i znaczny koszt leczenia nie poleca się go do rutynowego stosowania.
W toczniu rumieniowatym układowym stosuje się doustnie prednizon (Encor- ton) 60-100 mg dziennie przez 6 tygodni, po czym jeżeli uzyska się poprawę, lek stopniowo odstawia się co drugi dzień o 5 mg, aż do dawki podtrzymującej 30 mg co drugi dzień. Zaleca się również podawanie w ciągu pierwszych 2 tygodni metylprednizolonu w dawce 1,0 g dożylnie co drugi dzień, a następnie kurację prednizonową. W razie braku poprawy dodaje się cyklofosfamid (Cyclo- phosphamid, Endoxan) 100 mg/24 h p.o. lub azatioprynę (Imuran) w dawce 100 mg/24 h p.o.